Zorg voor cliƫnten in de GGZ in tijden van Corona

Lieve zorgverleners en beleidsmakers,
vergeet (juist) in deze tijden de GGZ niet. Dankzij Corona staan vrijwel alle andere politieke onderwerpen op on hold. Zo ook de zorg in en om de GGZ, zo lijkt het. Het is in deze tijd echter juist belangrijk om stil te staan bij de obstakels waar psychiatrisch patiënten tegenaan lopen. Voor veel van hen geldt dat het leven op zichzelf al moeilijk genoeg is. De Corona-maatregelen maken dat sociaal isolement op de loer ligt, dat broodnodige structuur ontnomen wordt en dat wachtlijsten eerder langer dan korter worden. Instellingen bellen in het meest gunstige geval met de mededeling dat je niet vergeten wordt, maar wel uitgesteld. Behandelgroepen worden gesloten en opname-afdelingen 'ont-bezoekt' (waardoor je je nog eenzamer voelt als je bent opgenomen). Ambulante therapie wordt omgezet in beeldbellen, wat prachtig is, maar niet vergelijkbaar met het menselijk contact dat in veel gevallen zó essentieel is in therapie.
Natuurlijk, het is niet anders. We moeten met elkaar roeien met de riemen die we hebben. GGZ-medewerkers werken zich een slag in de rondte om met technologie die er is, tóch zoveel mogelijk hulp te bieden. Dat zie ik, omdat ik zelf in de GGZ werk. Maar toch... toch is het soms niet genoeg. Soms vereenzamen patiënten tóch, wordt belangrijke hulp waar zo lang op gewacht wordt, tóch weer uitgesteld, of sessies tóch afgezegd omdat de hulpverlener thuis óók met een werk-privébalansprobleempje zit. Vandaar mijn verzoek: ondanks alles; vergeet de psychiatrisch patiënten niet. De mens achter de patiënt. Steek ze in deze tijden een extra hart onder de riem. Vraag net een keertje extra hoe het met hen gaat. Check of ze zich voldoende veilig voelen om een therapiesessie via beeldscherm te doen, voordat je hier klakkeloos vanuit gaat in je enthousiasme dat het technologisch allemaal werkt. Denk met hen mee in mogelijkheden om deze moeilijke tijd beter door te komen en help in kleine stapjes te denken. Dag voor dag, stap voor stap. Laat hen voelen dat je naast hen staat, júist nu. En als je een naaste in je omgeving hebt met een psychiatrisch 'ziektebeeld': bedenk dan dat een klein signaal van medeleven vaak genoeg is om de dag net een beetje beter door te komen. Liefs, Maaike
p.s. meer lezen over de mens achter de patiënt? Lees 'Breinoorlog'! :)

https://www.boekscout.nl/shop2/zoeken.php?tw=breinoorlog


Twitter Facebook LinkedIn Volgen



Week van de Psychiatrie

Stem op Breinoorlog!

Fijne feestdagen

Mooi artikel over Breinoorlog

Breinoorlog Beweegt!